در سال 1657، طبق دستورالعمل دانشمند هلندی کریستین هویگنس 1629-1695، که فنر مو را اختراع کرد، اولین ساعت آونگی توسط ساعت ساز سالومون کاستر، در لاهه ساخته شد.
به مرور زمان انواع مختلفی از ساعت های مجی همچون ساعت گوچی chronograph و دیگر برندها و مدل های آن وارد بازار شد که امروزه می توان به راحتی به آن تهیه نمود.
ساعت‌ساز لندنی دانیل کوئر 1649-1724 شماره‌گیر فعلی را ایجاد می‌کند که بعداً با اضافه کردن عقربه‌های ثانیه تغییر خواهد کرد.
جان هریسونفراتر از تعیین زمان، یک ساعت می تواند عملکردهای پیشرفته ای داشته باشد و تاریخ، روز، کرنوگراف را نشان دهد.
همچنین طیف گسترده ای از این عوارض ساعت سازی که در زیر ذکر شده و از نظر فنی در ساعت های مکانیکی موجود است، وجود دارد.
ساعت های الکترونیکی، فراتر از امکانات ساعت های برقی، دارای قابلیت های اضافی خاص هستند: روشنایی، ماشین حساب اصلی یا علمی، کنترل از راه دور مادون قرمز، بانک اطلاعات، ذخیره سازی USB، نظارت بر قلب سپس به اصطلاح ساعت های الکترونیکی هوشمند ظاهر می شوند.
کامپیوتر کوچک، متصل با اتصال بلوتوث یا Wi-Fi.اما ساعت‌ها اکنون خود را در حال رقابت با گوشی‌های هوشمند می‌دانند که در آغاز قرن بیست و یکم گسترده شده‌اند و ضروری شده‌اند.
آنها با طبیعت به هم متصل هستند، آنها به روش های مختلف امکان ارتباط را می دهند، زمان را می گویند، به عنوان دفتر خاطرات، دوربین، کنسول بازی و غیره خدمت می کنند. با این حال، ساعت هنوز روی مچ بسته می‌شود، اما اساساً برای نسل‌های جدید به یک لوازم جانبی مد تبدیل می‌شود.
بسیاری از ساعت‌ها به درجات مختلفی ضد آب هستند، از ضد پاشیدن آب گرفته تا غواصی. استانداردی برای سطوح مقاومت در برابر آب بسته به عمق وجود دارد اما ارقام فقط دلخواه هستند. یک مدل اخیر حتی مقاومت خود را در برابر آب تا 3900 متر زیر سطح دریا ثابت کرده است.
ساعت‌های غواصی که به‌طور خاص برای فعالیت‌های زیر آب طراحی شده‌اند، استاندارد ISO 6425 را برآورده می‌کنند و توسط سازندگان تضمین می‌شوند که در اعماق نشان‌داده‌شده روی صفحه، کاملا ضد آب هستند.
برخی از تولیدکنندگان مانند امگا یا رولکس از تست کردن ساعت های خود به صورت جداگانه و فراتر از حداکثر عمق مشخص شده روی صفحه دریغ نمی کنند.
