در اوایل قرن بیستم، پیشرفته‌ترین دستگاه مایموگرافی بود که از جوهر برای تولید مجموعه کوچکی از کپی‌ها استفاده می‌کرد که با هر تکرار ضعیف‌تر می‌شد. ناقص بود.
زیراکس در سال 1959، اولین دستگاه فتوکپی با کاربری آسان، “914” را منتشر کرد. اوج بیش از 20 سال آزمایش، فرآیندی بسیار تمیزتر و خشک بود.
امروزه دستگاه فتوکپی اچ پی در مدل های مختلف و با کارکردی بالا توانسته بسیار از امور مربوط به کپی کردن را به راحتی حل کند.
دستگاه کپی یک تصویر الکترواستاتیک از یک سند را بر روی یک درام فلزی در حال چرخش ایجاد کرد و از آن برای انتقال تونر جوهر در قالب پودری به یک تکه کاغذ استفاده کرد که سپس در اثر حرارت در جای خود مهر و موم می شد.
سریع بود و یک کپی را در کمتر از هفت ثانیه منتشر کرد. زمانی که اولین دستگاه‌های 648 پوندی به اندازه میز در اختیار مشتریان شرکت‌ها قرار گرفت که برخی از آنها برای نصب این غول‌ها مجبور بودند درها را جدا کنند عصر کپی‌سازی آغاز شد.
یا دقیق تر، انفجار کپی آغاز شد. زیراکس انتظار داشت که مشتریان حدود 2000 نسخه در ماه تولید کنند، اما کاربران به راحتی 10000 نسخه در ماه و برخی از آنها به 100000 نسخه می رسید.
قبل از ماشین 914، آمریکایی ها 20 میلیون نسخه در سال تولید می کردند، اما تا سال 1966 زیراکس مجموع را به 14 میلیارد رساند.
دیوید اوون، نویسنده کتاب Copies in Seconds، که تاریخ زیراکس است، گفت: «این یک تغییر بزرگ در میزان اطلاعات در حال حرکت بود.
قبل از زیراکس، وقتی نامه مهمی رسید، فقط تعداد کمی از افراد بالاتر به آن دست زدند. نسخه اصلی از دفتری به دفتر دیگر منتشر می‌شود، با یک برنامه مسیریابی که نشان می‌دهد چه کسی آن را خوانده و کجا باید سفر کند.
اما پس از رسیدن دستگاه فتوکپی، کارمندان شروع به کپی کردن مقالات مجلات و کاغذهای سفیدی کردند که احساس می کردند دیگران باید ببینند و آنها را رها می کردند. یادداشت نوشت؟ چرا برای همه ارسال نمی شود؟ کپی کردن، رهایی بخش و اعتیادآور بود.
