استفاده از کندوی عسل چوبی تولید عسل را پنج برابر می کند!

عسل از زمان های قدیم به عنوان روشی برای تسریع التیام زخم مورد استفاده قرار گرفته است و پتانسیل عسل برای کمک به بهبود زخم بارها نشان داده شده است.

عسل به عنوان عاملی برای درمان زخم‌ها، زخم بستر و سایر عفونت‌های پوستی ناشی از سوختگی‌ها و زخم‌ها مورد پذیرش قرار گرفته است.

به همین دللی امروزه با استفاده از کندوی عسل چوبی و انواع مختلف کندو اقدام به تولید گسترده عسل نموده اند.

خواص درمانی عسل را می توان به این دلیل نسبت داد که فعالیت ضد باکتریایی دارد، محیطی مرطوب را حفظ می کند که باعث بهبودی زخم می شود، و ویسکوزیته بالایی دارد که به ایجاد یک سد محافظ برای جلوگیری از عفونت کمک می کند.

گزارش های زیادی مبنی بر موثر بودن عسل در پانسمان زخم ها، سوختگی ها، زخم های پوستی و التهابات وجود دارد.

خواص ضد باکتریایی عسل رشد بافت جدید را برای التیام زخم تسریع می کند نشان داده شده است که عسل مدی‌هونی و مانوکا دارای فعالیت in vivo هستند و برای درمان زخم‌ها، زخم‌های عفونی و سوختگی مناسب هستند.

عسل، زمانی که به صورت موضعی استفاده شود، به سرعت عفونت زخم را پاک می کند تا بهبود زخم های جراحی عمیق همراه با عفونت را تسهیل کند.

استفاده از عسل می تواند باعث بهبود زخم های عفونی شود که به درمان های مرسوم، یعنی آنتی بیوتیک ها و ضد عفونی کننده ها، از جمله زخم های آلوده به استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین پاسخ نمی دهند.

علاوه بر این، می‌توان آن را بر روی پیوندهای پوستی و محل‌های اهداکننده پیوند پوست آلوده به‌طور موفقیت‌آمیز استفاده کرد.

مانوکا، ژله بوته و عسل های مرتعی قادر به تحریک مونوسیت ها، پیش سازهای ماکروفاژها، برای ترشح TNF-α هستند.

از سوی دیگر، پروتئین‌های گلیکوزیله می‌توانند ترشح TNF-α را توسط ماکروفاژها القا کنند و این سیتوکین به عنوان القا کننده مکانیسم ترمیم زخم شناخته شده است توسط ماکروفاژهای فعال در طول بهبود زخم. بنابراین، خاصیت تعدیل کننده ایمنی عسل به ترمیم زخم مربوط می شود.