ساینده های نیمه فلزی حاوی 30 تا 65 درصد فلز (فولاد، آهن، مس، برنج و غیره) هستند که با گرافیت، پرکننده ها و چسب ها مخلوط شده اند.
لنت ترمز شرکتی 206 به دلیل هزینه کم، دوام طولانی و عملکرد خوب ترمز داغ، همچنین سایش زیاد دیسک ترمز و حساسیت به جیرجیر شهرت دارند.
ساینده های این دسته حاوی الیاف شیشه، لاستیک، کربن یا آرامید هستند که با 10 تا 30 درصد فلز، معمولا مس یا فولاد مخلوط شده اند.
این لنت ها به عملکرد بهتر ترمز گرم، به ویژه در سرعت های بالا شهرت دارند. گرد و غبار ترمز و تمایل به جیر جیر در جنبه منفی ذکر شده است.
ساینده های ارگانیک که گاهی اوقات غیرآزبست آلی (NAO) نامیده می شود همچنین حاوی الیاف آلی یا معدنی هستند.
آنها همچنین از پرکننده ها و رزین های مصنوعی یا طبیعی مقاوم در برابر دما تشکیل شده اند. این لنت‌ها نرم‌تر و بی‌صداتر در نظر گرفته می‌شوند، اما تحت بارهای حرارتی سایش بیشتری دارند.
دیسک ترمز کمتر فرسوده می شود و گرد و غبار ترمز کمتر قابل مشاهده است.
اصطکاک ها در دسته سرامیک ها نسبتاً جدید هستند، با پوشش های سرامیکی برای اولین بار توسط سازندگان خودرو در سال 1985 استفاده شد.
این ساینده ها از الیاف سرامیکی، پرکننده ها، چسباننده ها تشکیل شده است. این لنت‌ها معمولاً سبک‌تر، کم‌صداتر، اما گران‌تر از سایر لنت‌ها هستند و دیسک‌های ترمز سریع‌تر فرسوده می‌شوند.
خودروهای اسپرت و لوکس گاهی دارای لنت ترمز ساخته شده از کاربید سیلیکون تقویت شده با فیبر کربن هستند.
فن آوری های مواد اصطکاکی بسیار مشابه برای لنت ترمز برای ترمزهای دیسکی در بخش دوچرخه استفاده می شود. با این حال، نام گذاری ها با پوشش های وسایل نقلیه موتوری متفاوت است.
لنت ترمز سینتر یا لنت ترمز فلزی حاوی نسبت بالایی از فلزات مختلف هستند که به صورت پودر فلز در فرآیند پخت به یکدیگر متصل می شوند.
لنت‌ها عمر طولانی‌تری دارند، نسبتاً مقاوم‌تر در برابر حرارت هستند و بنابراین کمتر در معرض کاهش اثر ترمز با استفاده شدید هستند و حساسیت کمتری به خاک و رطوبت دارند.
سایش بیشتر دیسک های ترمز و ایجاد نویز احتمالی به عنوان زیان آور در نظر گرفته می شود.
